Το καλοκαιράκι σήμερα χτύπησε την πόρτα .Καλοδιάθετο δεν αντιλέγω .Μαζί του μπήκαν και κάποιες αχτίδες του ήλιου. Με καλημέρισε και εσκυψε να πιει απο τον καφέ μου .Τουτο το αληταράκι δε ρωτάει ...μόνο σκορπάει χαμόγελα! Και πως να το μαλώσεις ,τι να του πεις σα σε κοιτά με κείνα τα μεγάλα αστραφτερά μάτια; όλες οι θάλασσες του κόσμου ξεχύνονται από μεσα τους. Προσπαθείς ν αρθρώσεις τις χειμωνιάτικες κουβέντες που έχεις φυλαξει για μια τετοια ώρα δύσκολη, μα η φωνή σου στεγνώνει. Ετοιμάζεσαι να του πετάξεις όλα τα βέλη σου μα εκεινο ξαφνικά σκύβει και σε φιλά !Σωριάζεται η φαρέτρα σου φαρδιά πλατιά στο πάτωμα .
Μια νίκη για το φως ! Μια μόνο...
Ξερεις καλα να κουρδίζεις το χρόνο. Τοσους αιώνες μαθαινες . Απόδειξη...
