Τρίτη 18 Μαΐου 2010

το πορτραιτο των "κανενα"




Τιποτα πιο βαρετο απο κεινα τ ανθρωπακια που στιβαζονται θαρρώντας τους εαυτους τους γενναιους.
Με σαπια οπλα απο την αχρηστία
παραμονευουν πισω απο διάφανα παραπετασματα.
Ανθρωποι με σκληρους ροζους
ακαμπτους ,απροσπελαστους..
Ανεραστοι απο παντα και εσαει..
Μες στις φουρτουνες το ξυλινο σκαρι τους
ποτισμενο απο μαυρο σκοταδι, παλευει να βρει στερια.
Αναξιοι ειναι και θα ναι..
Οι ξέρες πολλές ,σε καποιο βραχο να πιαστουν
παρεα με το φοβο τους ,
Κουρελιασμενοι ή γυμνοι
θα συρθουν στο χωμα
να νιωσουν και παλι την ηδονη
της ανασας.
Και τα χρονια θα περνούν
σιμά τους διχως ν αγγιζουν
βλεφαρα,
ειναι η οσμη του θανατου
που διωχνει τη ζωη μακρια.

Τοσα φιλοσοφηματα στο θηκαρι ,απλες λεξεις στοιχισμενες
χωρις νοημα,
σαν ενας χαρτης λυωμενος απ τα κύματα
χωρις σημαδια
δίχως θησαυρο..

Λουσμενοι στον ιδρωτα ,τυφλοι ,χωρις χρυσο
που ειναι ο δρομος;

Mνηστηρες της δυστυχιας
κεινης της Πηνελοπης \που τραγικα τους καλεί
μεσα στο αραχνοϋφαντό της πέπλο
να τσακιστουν ,
χωρις καμια χαρη
τσαλακωμενοι και τοσο γελοιοι .
Σκεψεις και εικονες ηδονης
ονειρικες τους αποληξεις
στις μεταμεσονυχτιες εξορμήσεις τους,
χαλκευματα
του ψηφιδωτου της κενης ζωης τους..
Τι λογο ν απιθώσεις
να τραυματισεις σκιες
τωρα που το φως ξεπροβάλει,
αυτες γυμνες σερνονται
και συ λυπασαι..
Κι ειναι ο οικτος που χτιζει τη λυτρωση σου..
Τ' αποφαγια ειναι για αλλους,,χαρισμα!