Μικρες αναπηρες στιγμες που ξοδευτηκαν
σε λαθος συνταγές
τρομος η αληθεια ποτε δε τις ποτισε
σε λογια ψευτικα
χειλη που ο ποθος τα πληγωσε μα δε ματωσε τη ψυχη
Εκει πανω εμοιαζες θεος
Μα εδώ κατω με τους ανθρωπους
Ξαναγινες μυρμηγκι.
Μεγαλη η χαρα σου να τρανευει τουτη η αποθηκη
Αναμνησεις τις λες, θησαυρος,κερδος.
Περιφρονω τα πλουτη σου
Οικτιρω τη σοφια
Δεν είναι δειλια,η επιγνωση
Δεν είναι θανατος η επιλογη
Κι αν θες χειροκροτω μαζι με ολους τη τραγικη σου μορφη
Σου καρφιτσωνω και τα δικα μου ευσημα
Να χεις περισσια στον κοσμο που ζεις
Σε μενα αχρηστα
Μα κοιτα εκει στην ομορφια που θαυμαζεις κι ονειροπολεις
Μια σταγονα αιμα να κυλα..
