κατω απο το βλεμμα του θεου
ενα σωμα ξεψυχα.
Δακρυα δε του πρεπουν
παλεψε μεχρι το τελος .
Ηττηθηκε !
Τωρα το αιμα του βαφει το πλακοστρωτο ,
η ψυχη αγωνια να δει το φως .
Θα κανει μονη της πια εκεινο το πολυποθητο ταξιδι.
Το ονειρευοταν συντροφια με τον ερωτα ,
μα κεινος μικρο παιδι .
Το τοξο του καθε φορα τεντωνει
και με μαεστρια πετυχαινει το στοχο.
Μετα γελαει κι απομακρυνεται
εχει ξεχασει ηδη το θυμα.
Κυνηγος με τροπαια πολλα .
Ας ειναι ..δε μπορουν να ζουν ολοι .
Σε καποιους ο θανατος ταιριαζει καλυτερα .
Σε κεινο το σκοταδι που αποκοιμιεσαι
χωρις ονειρα..
Αληθεια ποση ευτυχια κρυβουν οι λευκες νυχτες !
Σε μια τετοια βυθιζεται τωρα
κεινο το κορμι .
Σε λιγο θα παψει να τρεμει ,
σε λιγο θα στεγνωσουν και κεινα τα δακρυα
που σημερα εγιναν βροχη .
Δεν εχει σημασια πια καμια,
απο φωτια εγινε αερας οπως κι ηταν
παντοτε ...
Μονο που το ξεχασε για μια στιγμη...
ο δρομος της επιστροφης απλωνεται
τωρα πια μπροστα του ..
αυτο κι αν ειναι ..ταξιδι !
