ηρθε παλι εκεινη,
το χερι απλωσε..
τωρα βαδιζεις ανταμα σε γνωριμα χναρια ...
στα ματια σου γυαλινες μπαλαρινες
στριφογυρνουν αδιακοπα
σ ενα χορο του χθες..
χωρις μουσικη , χωρις πνοη,
χωρις ελπιδα.
ψυχρη εκδικηση ο θανατος τους στις οχθες σου...
σκορπισμένα ξόρκια καιρών ...