************************
Ποσες νυχτες μετρω
ποσες μερες κι ωρες
σπαταλη ζωης ,
μικρες αχτιδες ψεματα για παρηγορια..
Ποσο κουραγιο να βρω
ποσο πικρά θα μετανοιωσω
δυναμη χαμενη,
ασημαντες βολτες στο κενο του μυαλου..
Γιατι που πλανιωνται
γιατι που τολμουν,
απαντησεις καταδικασμενες ,
στης σιωπης το ληθαργο πνιγμενη ..
Εκεινοι που δε μπορουν
εκεινοι που δεν αισθανονται,
δακρυα προδοτες
............................................................
Για ολα αυτα κι εκεινα που δε γνωριζει κανεις σπαταλιεμαι ..
κουραζομαι και αφηνομαι στο νεκρο χρονο
να αιωρουμαι ,
αμετοχη στη συμπονια μου
συμμετοχη στο διλημμα.
Ο,τι χτιζει η μοιραία αυγη,
η κοκκινη της φλογα
αργα κυλαει στα χειλη μου,
ψυχρο αγγιγμα φιδιου
που τυλίγεται
για να γευτει ζωη και να προσφερει
θανατο!
χωρις ψυχη ..σβηνω αργα κι αιωνια....
