Δε ξερω τελικα ποιος χανεται περισσοτερο στο δικο του κοσμο
εσυ ή εγω ?
Κει που συναντιομαστε ξανα, σκοταδι,
με μια πορτα διπλαμπαρωμενη
αναμεσα μας
ν ακουμπω πανω της ξανα και ξανα
μηπως ακουσω την ανασα σου.
Καθισα για ωρα
περιμενα
δεν ηρθες..
ισως να μη με νιωθεις πια ,
να μη μπορεις..
δε σ αδικω!
Σαν ανεβαινω κει ψηλα δυσκολα
με φτανεις.
Αποκτω σχηματα αλλοκοτα
που συ τα ερμηνευεις
προσπαθεις
λαθος μπογιες τα λογια σου
ζωντανα ,σε κηνυγουν
σαν ερινύες
αδικα, σε καταβροχθιζουν
σε κατι σαπια ονειρα.
Κι ο πονος ληστρικος σπαταλα
την αγαπη .
Λυτρωση αν ειναι σ αυτα τ ανειπωτα ταξιδια το μισος
λυσε πανια
βύρα τις άγκυρες.
Στα κυματα πνιξε τη μνημη ..
Σε τουτο το βυθο
μη ξανακοιταξεις...
