ο ενας βαστα τη ζωη
ο αλλος γραφει στο μαυροπινακα
"Φυγε"...
Κι υστερα Εσυ..
Σ εψαξα για σωτηρια
μου χαρισες λεξεις ανωδυνες ,
ξαφνικες,
που στεγνωσαν τα δακρυα.
"Ηλιε μου"
γλιστρησε στο σκοταδι
το φως σου ,βαλσαμο
αχτιδα παρηγοριας.
Σε προδωσα για μια στιγμη, σ αρνηθηκα..
Βγηκα απο την πυραμιδα
τυφλωθηκα απ τις σκιες
γυρισα παλι πισω.
Τωρα ειμαι εκει μεσα
σε κεινη την ηρεμη αιθουσα με το αχνο φως
των κεριων.
Εκει που δε θα ρθεις ποτε,
στη θνητη ζωη μου..
Η ευτυχια σου ορισμενη μακρια μου ..
πολυ μακρια
οπως πρεπει.
Να μη "χαιρεσαι" σα πλησιαζω ..
κι αν ναι μη μου το πεις ξανα..
Να φευγεις ...να φευγεις..
κανενα νεκροφιλημα..
