Πως θελω ξανα να βγω στο φως..τουτο το σκοταδι το μισησα. Ν ανοιξω τα παραθυρα να μπει ο ηλιος. Μερες τωρα τον εχω αποδιωξει.Κλεισμενη στο καταφυγιο μου μετρω τις δυναμεις μου.Δε βρισκω καμια τους.Που πηγαν ? Που πηγε ολο αυτο το σθενος ? Ακομα και στο παρελθον κατι κρατουσα ....καπου βαθια μεσα μου .. μια παρηγορια . Μαζευα τις σταχτες μου κι ανοιγα φτερα..Πετουσα ψηλα ...πολυ ψηλα..οι ανθρωποι για μενα ασημαντοι .

Γελουσα, θεε μου πως γελουσα! Ακομα και τοτε ...

Φοβομουν τους εχθρους και μονη μου λαβωθηκα..

Πεσμενη στα γονατα αιμοραγω ..μονη..οπως παντα..ουτε φιλοι ..κανεις!

Αυτο το καστρο δε τ αφηνω . Εδω θα αφησω την πνοη μου ..

Μεσα στις πετρες του θα ξεψυχησω σαν να μην υπηρξα ποτε....