Ψαχνω συνεχεια για απαντησεις …σημερα νομίζω βρηκα μια στη θεωρια του Ηρακλειτου για τα «αντιθετα». Λέει λοιπον ο προσωκρατικός πως η κινηση και η μεταβολή υπόκεινται σε νόμους που δεν είναι καθόλου τυχαίες κι αυθαίρετες αλλά το αποτέλεσμα εκείνης της δράσης που οι αντίθετες δυνάμεις επιφέρουν .Πισω απ΄ολη αυτή την εναλλαγή ,συνεχίζει, κρύβεται ο λόγος. Στο λόγο δίνει θεολογική ερμηνεια. Τον συνταυτίζει με το θείο. «Ο θεός είναι μέρα –νυχτα, χειμώνας –καλοκαιρι, πόλεμος- ειρήνη, χόρταση- πείνα…αλλάζει σα τη φωτιά που, όταν αναμειχθεί με αρώματα, ονομάζεται ανάλογα με τη μυρωδιά του καθενός»(DK22B67).
Στη διδασκαλία του αυτή γνωστή ως «ενότητα των αντιθέτων» δεν επιχειρεί να ενοποιήσει τα «αντίθετα» (κατά τον ίδιο δεν είναι καν)αλλά να δείξει πως πρόκειται για «συμπληρωματικα και εναλλασσόμενα μεγέθη και σταθερές». Ο συνεκτικός κρίκος που συνδέει τις αντίθετες αυτές καταστάσεις ,δυνάμεις ή τασεις είναι η αρμονία. Η αρμονία αυτή κατά τον φιλόσοφο μπορεί να είναι φανερή ή κρυφή με ανώτερη την "αφανή" (DK22B54).
Αυτή η σχέση των αντιθέτων εκφράζεται μέσω πάντα του λόγου όχι πάντα ως αρμονία αλλά και ως «πόλεμος».
Τουτος ο πόλεμος δεν σταζει αίμα..δεν είναι αναμέτρηση σε πεδίο μάχης. Είναι η άλλη όψη της αρμονίας . Αυτή της κοσμικής σταθεράς που διέπει και συνδέει τα αντίθετα .Εκείνης που αποτελεί τον παράγοντα συνεχών συγκρούσεων και αλληλεπιδράσεων που με τη σειρά τους γεννούν νέες ισορροπίες .
………………………………………
(Ευχαριστω το βιβλιο μου του ΕΑΠ, Ελληνική Φιλοσοφια κι Επιστημη :από την Αρχαιότητα εως τον 20ο αι. τμ.Α΄)
